Sahar Qeshta
Electronic Intifada
2 Nisan 2024
Refah sokaklarında yürürken komşularımın çok büyük acılar çektiğini görüyorum.
Her konuşma sessiz bir teselli çığlığı, hayatlarımızın parçalarına tutunma çabası.
Gazze Şeridi hiçbir zaman şimdiki kadar sıkışık ve yaşanmaz olmamıştı. Gazze’nin en güneyindeki şehir olan Refah’ta sokaklar derme çatma çadırlarla dolu.
Yürürken sürekli birbirimize çarpıyoruz.
Yaklaşık 180 gün süren savaşın ardından insanlar biraz duyarsızlaştı.
Ölüm günlük bir olay.
Aileler tamamen ya da neredeyse tamamen yok olabilir. Hayatta kalan herkes, sevdiklerini gömdükten sonra yaşamak için yeni bir yer aramak ve yiyecek aramaya devam etmek zorunda kalacak.
Ölü sayısı o kadar yüksek ki uyuşmuş durumdayız.
Gözyaşlarımız kurudu.
Bunun yerine, sürekli bir hayatta kalma durumu içinde var oluyoruz. Her anımız, bitmek bilmeyen saldırılar sırasında sebat etmek için duyulan acil ihtiyaçlar tarafından tüketiliyor.
Muhammed Qeshta benim uzaktan akrabamdı. Beş torunu olan nazik bir komşuydu.
Yaklaşık on yıl boyunca BM Filistinli Mültecilere Yardım Ajansı’nın (UNRWA) gayretli bir çalışanıydı.
Birkaç hafta önce İsrail tarafından saldırıya uğradığında UNRWA’nın bir deposunda çalışıyordu; yardım dağıtıyordu.
Füzelerden çıkan parçalar Muhammed’in sol gözünü, sağ omzunu ve göğsünü deldi.
Muhammed saldırıdan sonraki bir hafta içinde aldığı yaralar nedeniyle hayatını kaybetti.
Korkunç bir güncelleme
Waleed hakkında daha önce de yazmıştım.
Kasım ayında, o ve ailesinin diğer üyeleri Gazze Şehri’nin Beach mülteci kampındaki evlerini terk etmek zorunda kaldılar. Güneye doğru üzücü bir yolculuğa katlandılar.
Hikayesinde korkunç bir güncelleme var.
Waleed’in amcası Beach kampında kaldı. İsrail onu haftalarca yiyecekten mahrum bıraktı ve ardından hiçbir uyarıda bulunmadan evini bombaladı.
Enkaz altında kalan Waleed’in amcası kurtarılamadı. İsrail ordusu ambulansların bölgeye girmesine izin vermedi.
Sonuç olarak amca hayatını kaybetti.
Waleed şimdi amcasının yasını tutuyor.
Waleed, İsrail ilk müdahale ekiplerinin kendisine ulaşmasını engellememiş olsaydı, adamın kurtarılabileceğine inanıyor.
Komşularımızdan birinin akıl sağlığı sorunları vardı ve ilaca ihtiyaç duyuyordu.
İsrail ordusu tarafından uygulanan sert abluka nedeniyle ilaç artık temin edilemiyordu.
Tahmin edilebileceği gibi, adamın akıl sağlığı kötüleşti. Karısına ve çocuklarına karşı giderek daha saldırgan hale geldi.
Adamın ailesi, kendisine ve başkalarına zarar vermesini önlemek için onu bir yere kapattı.
Yine de adam kaçmayı başardı. Evinin çatısına tırmandı, kendini aşağı attı ve öldü.
İsrail kaos peşinde.
Bu soykırım savaşının başlangıcında İsrail hükümeti Gazze halkının ‘insansı hayvan’ olduğunu ilan etti. Şimdi ise bize hamamböceği muamelesi yapıyor.
İsrail bizi alt-insan olarak görüyor.
Sahar Qeshta Gazze’de yaşayan bir yazar. [Electronic Intifada’nın notu – eç]
